گستره عصمت از منظر علامه طباطبایی (ره)

چکیده:

یکی از دقیق ترین ابعاد عصمت پیامبران(ع) مسئلة عصمت از سهو و خطاست . هرچنـد قسم خاصی از سهو، بازتـاب گسـتردهای میـان فقهـا و متکلمـان دارد، دربـاره ابعـاد دیگر این مسئله ، مانند عصمت پیامبران(ع) در امور عادی، اجتمـاعی و حکـومتی بـه ارائة نظریات کلی بسـنده شـده اسـت . مقالـة حاضـر مـی کوشـد بـا روش توصـیفی ـ تحلیلی و به شیوة مطالعة کتابخانه ای و میدانی ، دیدگاه علامه طباطبـایی ر را در ایـن زمینه گزارش و بررسی کند. پژوهش حاضر نشان خواهد داد نظر علامه طباطبایی در رابطه با عصمت پیامبران (ع)از خطا و نسیان در امـور خـارج از شـریعت ، بـا نظـر مشهور متکلمان شیعی همخوانی ندارد. ایشان عصمت از خطا و نسیان را امری خارج از ادلة عصمت می شمارد و معتقد است ادلة عصـمت ایـن امـور را اثبـات نمـی کنـد؛ بنابراین برهانی نیز بر آن اقامه نکرده است . ایشان در موارد گوناگون نه تنها از امکـان خطا بلکه وقوع آن در غیر پیامبر اکرم ص خبر داده است . ادلة عقلی و نقلی و شـواهد تاریخی ، ناتمام بودن نظر علامه را آشکار می کند.