پیوستگی عدالت و اعتدال در اخلاق سیاسی اسلامی با تاکید بر سیره‌ی علوی

چکیده:

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه­ میان عدالت و اعتدال در اخلاق سیاسی ناظر به سیره‌ علوی­ بوده و با روش توصیفی- تحلیلی انجام شد. فرضیه پژوهش این بود که برپایه‌ اندیشه‌ سیاسی اسلام و سیره‌ی علوی و با لحاظ‌ کردن نظریه‌ی اعتباریات علامه طباطبایی، از آن‌جا که ممکن است خوی استخدام­گر انسان سر از ظلم و افراط­کاری درآورد، لذا، انسان برای تامین حقوق دیگران، عدالت و اعتدال را در جامعه اعتبار کرده، به گونه­ای که میان آن دو رابطه­ای تعاملی-تکاملی حاکم می­باشد. نتایج نشان داد، با توجه به نظریه‌ی استخدام علامه طباطبایی، اگر بهره­ گیری از جامعه یک­سویه باشد و فرد تنها سود خود را در نظر گیرد، در عرصه‌ی سیاسی سر از خودمحوری، استثمار و استبداد درمی­آورد. لذا، برای آن‌که هرکس به حقوق خود برسد، عدالت اجتماعی را اعتبار می­کند و نوعی مصالحه میان نوع بشر شکل می‌گیرد تا روابط در فرایند عدالت­ محور و اعتدالی تنظیم شود و سنجه‌ی عقل به او یاری و ملاک می­دهد تا عدل از ظلم، و اعتدال از بی ­اعتدالی را بازشناسد.