نقد استدلال مك تاگارت در باب غيرواقعي بودن زمان: استدلال بقوسيان عليه نظريه خطا

چکیده:

مک‌تاگارت در مقالة «غیر‏واقعی‌بودن زمان»، در باب عدم وجود زمان استدلال می‏کند. استدلال اصلی او مبتنی بر این استدلالی است که توصیف ما از زمان به تناقض منجر می‎شود. به اعتقاد او، ما زمان و رویدادهایی را که در زمان رخ می‌دهند، به دو صورت مختلف صورت‎بندی می‌کنیم: بر اساس صورت‏بندی نخست، یک رویداد یا در گذشته رخ داده است یا در زمان حال در حال رخ دادن است و یا در آینده رخ خواهد داد. بر اساس صورت‏بندی دوم می‌گوییم رویداد الف همزمان، زودتر و یا دیرتر از رویداد ب رخ داده است.‌ مک‌تاگارت ابتدا استدلال می‏کند که توصیف دوم از زمان برای تبیین «تغییر» در زمان ضروری نیست و اساساً نمی‌تواند تغییر را تبیین کند؛ بنابراین تنها توصیف نخست است که برای تبیین مفهوم «تغییر» ضروری است. وی سپس استدلال می‏کند که پیش‎فرض‎گرفتن توصیف نخست، منجر به تناقض خواهد شد. به این معنا چون پیش‎فرض‎گرفتن نحوة نخست از توصیف زمان برای واقعی‎بودن زمان ضروری است و ازآنجایی‎که این پیش‎فرض به تناقض می­انجامد، نتیجه می‌گیریم که زمان غیر‌واقعی است. در این نوشتار ابتدا صورت‏بندی کاملی از استدلال مک‌تاگارت ارائه شود و سپس به برخی از اصلی‌ترین واکنش‌ها به این استدلال اشاره می‌شود. در انتها انتقادی متفاوت را درباره استدلال مک‌تاگارت معرفی می‌‌کنیم که بر اساس آن، استدلال مک‌تاگارت به تأیید نظریة غیر- واقع­گرایی و به‎طورخاص نظریه خطا خواهد انجامید .با استفاده از استدلال بقوسیان علیه این نظریه، استدلال خواهد شد که چنین دیدگاهی در مورد تبیین محتوای اظهارات ما در باب زمان به تناقض منتهی خواهد شد.