بررسی و نقد اندیشه امیرمعزی در باب امامت سیاسی اهلبیت (ع)
چکیده:
جایگاه، ابعاد و نقش رهبری خاندان پیامبر(ص)، بهویژه امامان شیعه، از جمله مباحثی است که همواره در جامعه اسلامی و خصوصاً در میان شیعیان از آن بحث میشده و کشمکشهای فکری و اعتقادی، و سیاسی مختلفی را به دنبال داشته است. یکی از دیدگاههای درخور تأمل، توجه افراطی به نقش باطنی و رهبری معنوی ائمهb و نادیدهانگاشتن بعد رهبری سیاسی ایشان و بیتوجهی به قراین و شواهد منش سیاسی امامانb و توجه کافی نداشتن به نقشآفرینی آنها در تحولات و رخدادهای سیاسی است. این رویکرد در عصر حاضر بیشتر از همه به نام «محمدعلی امیرمعزی»، استاد دانشگاه سوربن گره خورده است. وجهه همت وی در آثار و تألیفات خود، معطوف به اثبات پیشوایی و رهبری باطنی و معنوی امام است. او میکوشد امام را شخصیتی معنوی و باطنی و در مجموع، به دور از جنبههای سیاسی و کلامی معرفی کند. این مقاله، به دنبال رد نظریه ایشان با عرضه برخی مستندات برای اثبات جنبه سیاسی جایگاه امام است.
نویسنده |
ابوالفضل هادیمنش, علی آقانوری |
---|---|
تحصیلات | ابوالفضل هادیمنش (دانشجوی دکتری مطالعات تاریخ تشیع، دانشگاه ادیان و مذاهب قم) |
سمت | علی آقانوری (دانشیار گروه مطالعات تاریخ تشیع، دانشگاه ادیان و مذاهب)؛ |
تعداد صفحات | 26 |
فصلنامه | دو فصلنامه علمی-پژوهشی پژوهش نامه امامیه-سال دوم-شماره سوم-بهار و تابستان 1395 |
ناشر |
دانشگاه ادیان و مذاهب |
نقد و بررسی
هیچ دیدگاهی هنوز نیست.