بررسی انتقادی دیدگاه ملاصدرا در تبیین سازگاری علم پیشین الهی و اختیار انسان
چکیده:
ملاصدرا، از سویی با استناد به قاعدة «بسیط الحقیقة کُلُّ الاشیاء» و استفاده از اصل تشکیک خاصّ در وجود، علم تفصیلی پیشینی حقّ تعالی را اثبات میکند؛ و از دیگر سو، گاه مختار بودن انسان را مساوق با مرید بودن او، و گاه نیز با اتّکا به همان قاعدة «بسیط الحقیقة» ـ که علّیت را در قالب تجلّی تحلیل میکند ـ مرادف با فاعلیّتی هم-عرض با خداوند معنا میکند. در این نظام فلسفی، تعارض میان علم پیشین الهی و اختیار انسان، با عنایت به فعلی بودن علم الهی ـ و نه انفعالی بودن ـ و نیز تعلّق علم الهی به فعلِ مسبوق به اختیار انسان مرتفع میشود. اما به نظر میرسد که مقدمات و راهحلّ مختار صدرالمتألهین چندان کارآمد نیست
تحصیلات | دانش آموخته دکتری فلسفه دین و کلام جدید، دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران |
---|---|
سمت | – |
تعداد صفحات | 20 |
فصلنامه | دوفصلنامه علمی-پژوهشی فلسفه دین ،دوره ۱۱، شماره ۱، بهار و تابستان ۱۳۹۲ |
نویسنده |
توکّل کوهی گیگلو |
ناشر |
دانشگاه امام صادق (ع) |
نقد و بررسی
هیچ دیدگاهی هنوز نیست.