از خداانگاری امامان تا خداباوری نظاممند
چکیده:
حدیث «النّاسُ عَبِیدٌ لَنا…» از جمله روایاتی است که توسط امام رضا(ع) به منظور مقابله با انحراف عقاید بیان گردیده و پژوهش حاضر درصدد است با روش تحلیلی- توصیفی به بررسی سندی و محتوایی آن بپردازد. در ابتدا، افراد موجود در اسنادِ حدیث، بررسی رجالی شده اند؛ سپس با تاکید بر اختلاف در معنای واژه «عبید» و شرایط سیاسی و اجتماعی دوران امام رضا(ع)، دو رویکرد «نگرش خداانگارانه به امامان:» و «نگرش تحقیرگرایانه» به عنوان اهدافی که حضرت درصدد نفی آنها بوده، ترسیم و تبیین شدهاند. در انتها نیز تبیین صحیح حدیث در قالب «نگرش واسطه هدایت بودن امامان:» ارائه شده است که بر اساس آن، از آنجا که در تفکر شیعی، امامان: پس از پیامبران: عهدهدار هدایت موجودات هستند و جهت ایفای این نقش خطیر از موهبت الهی «عصمت» بهره مند شدهاند، تبعیت از ایشان واجب خواهد بود.
تحصیلات | مهیار خانی مقدم: |
---|---|
سمت | محمدتقی دیاری بیدگلی: |
تعداد صفحه | 24 |
فصلنامه | فصلنامه علوم حديث,دوره 19، شماره 71، بهار 1393 |
نویسنده |
محمدتقی دیاری بیدگلی, مهیار خانی مقدم |
ناشر |
دانشکده علوم حدیث |
نقد و بررسی
هیچ دیدگاهی هنوز نیست.